Ołówkiem #35: Komiksy dla „młodszych” czytelników (14)

Od czasu do czasu przeglądam komiksy dla młodszych czytelników. Często wspólnie z nimi poznaję ofertę wydawniczą do nich skierowaną. Trzy propozycje zasugerowane przez grupę docelową przedstawiam poniżej.

Smerfetka

Jeśli zastanawialiście się kiedyś skąd we wiosce Smerfów pojawiła się jedyna przedstawicielka płci żeńskiej, to wszelkie odpowiedzi znajdziecie we wznowionym ostatnio tomie Smerfetka. Nie jest to zresztą jedyna opowieść zawarta w tym tomie.

Gargamel od zawsze pragnął zaszkodzić społeczności Smerfów. Jednym z jego niecnych planów było wysłanie do męskiej społeczności kobiety, która, wedle jego zamierzeń, miała zaburzyć ład panujący we wiosce. Czy przybycie nowej mieszkanki zmieni zachowanie Smerfów, a jeśli tak, to w jaki sposób? Czy złośliwemu czarodziejowi powiedzie się jego niecny plan?

Smerfetka wydaje się opowieścią zbudowaną ze wszelkich stereotypów dotyczących męskich reakcji na pojawienie się jedynej przedstawicielki płci pięknej w ich otoczeniu. Na szczęście opowieść stworzona przez Ivana Deloporte’a i Peyo stara się, choć nie całkiem, omijać fabularne pułapki stworzone przez tego rodzaju historie. W tle pojawia się też zachęta do tolerancji i akceptacji dla potrzeb innych osób, choć wiele ich może od nas różnić.

Druga z zamieszonych w albumie historii opowiada o widmie głodu, które pojawia się w wiosce Smerfów, kiedy ich zimowe zapasy pochłania pożar. Głód u Smerfów to z jednej strony opowieść o sile społeczności, która gotowa jest na wiele poświęceń dla dobra ogółu. Ponadto jest to też pochwala dobrych uczynków, które często wracają. Wszystko to zostało podane bez nadmiernego dydaktyzmu, z dużą porcją dobrego humoru oraz charakterystyczną kreską Peyo.

Czarolina: Dziewczynka, która kochała zwierzołaki

Pobyt Czaroliny na obozie, na którym miała zgłębiać wiedzę o tajemniczych istotach i legendarnych stworach zakłóciły niesamowite wydarzenia przedstawione w pierwszym tomie serii. Akcja drugiego albumu rozpoczyna się dokładnie w miejscu, w którym pożegnaliśmy naszych bohaterów. Czy uda im się odnaleźć sprawcę zamieniającego zagrażające Czarolinie osoby w szklane pomniki? Czy uda się ocalić przemienionych i przywrócić im dawną postać? Jaki z tym związek ma przeszłość Czaroliny, o której nie chce jej opowiedzieć profesor Balzar.

Drugi tom serii Czarolina płynnie rozwija wątki rozpoczęte w poprzedniej odsłonie serii. Magiczny świat, który dokładniej poznajemy w albumie Dziewczynka, która kochała zwierzołaki, wypełniają istoty, z których każda może okazać się przyjacielem, ale także wrogiem. Wydaje się, przynajmniej na razie, że tych pierwszych jest trochę więcej.

Sylvia Douyé snuje spokojnie opowieść, jednak zdarzają się w niej sporadycznie dość niespodziewane przeskoki, które mogą trochę zaburzyć płynność lektury. Nie wpływa to jednak znacząco na odbiór całości. Cześć tajemnic zostaje ujawniona w tym tomie, ale wiele pozostaje do rozszyfrowania w przyszłości.

Na szczególną uwagę zasługują rysunki Paoli Antisty. Stworzyła ona wspaniały, tętniący życiem świat wyspy Vorn. Magiczne stworzenia zaludniające komiksowe kadry oraz malownicze plenery sprawiają, że album ogląda się z prawdziwą przyjemnością. Jej rysunki zaostrzają także apetyt na kolejną odsłonę serii.

Lucky Luke: Daltonowie i zamieć

Lucky Luke regularnie pojawia się w zestawieniach komiksów dla młodszych czytelników. Jestem jednak pewien, że równie liczna, jeśli nie większa jest liczba czytelników jego przygód wśród wyższych kategorii wiekowych. Zadanie jakie tym razem zostało postawione przed szybkostrzelnym rewolwerowcem będzie odmienne od pokonania najbardziej rozbestwionego desperado na Dzikim Zachodzie.

Daltonowie kolejny raz uciekają z więzienia, korzystając z nieuwagi strażników. Ci proszą, jak zwykle zresztą, o pomoc Lucky Luke’a. Ten zgadza się, jednak pościg za czwórką braci odbędzie się tym razem na nieco innych zasadach. Zbiegowie umykają bowiem do Kanady, na terytorium której jurysdykcja rewolwerowca strzelającego szybciej niż własny cień nie sięga. Czy uda mu się pochwycić groźnych bandytów? Czy pomoże mu w realizacji tego zadania Królewska Policja Konna? Jak różni się Kanada od Dzikiego Zachodu?

Lektura tomów stworzonych przez oryginalnych twórców serii niezmiennie dostarcza doskonałej zabawy. René Goscinny i Morris w albumie Daltonowie i zamieć zawarli wszystko to, co w serii o przygodach Lucky Luke’a najlepsze. Jest szybka akcja, mnóstwo humoru oraz zabawa ze stereotypowymi wyobrażeniami dotyczącymi miejsc, w których rozgrywa się akcja. Odmienność Kanady i stylu życia Kanadyjczyków od razu rzuca się w oczy i stanowi kontrapunkt dla wizerunku osób zamieszkujących amerykański Dziki Zachód. Znakomita zabawa gwarantowana.

Smerfetka (La Schtroumpfette, 3), scen. Ivan Deloporte, Peyo, rys. Peyo (rys), przeł. Maria Mosiewicz, Przygody Smerfów, Egmont Polska, Warszawa 2021.

Czarolina, t. 2: Dziewczynka, która kochała zwierzołaki (Sorceline 2 – La fille qui aimat animonstres), scen. Sylvia Douyé, rys. Paola Antista, przeł. Maria Mosiewicz, Egmont Polska, Warszawa 2020.

Lucky Luke, t. 22: Daltonowie i zamieć (Les Daltons dans le blizzard), scen. René Goscinny, rys. Morris, przeł. Maria Mosiewicz, Egmont Polska, Warszawa 2021.