X-Men: Czerwoni
Komiks i polityka zrośnięte są od początku istnienia tego medium. Nawet z pozoru banalne historyjki, niezależnie od gatunku, mogą zawierać polityczne treści, które mogą służyć różnym celom: od propagandy do dekonstrukcji postaw i ideologii. Mogą także stanowić wykładnie idei politycznych autorów komiksowych tekstów, jak to miało miejsce w przypadku powieści graficznej V jak Vendetta. Opowieści mutantach od samego początku stanowiły metaforę społecznych obaw związanych z innością, która prowadzić może do tragicznych skutków. Komiks X-Men. Czerwoni znakomicie wpisuje się w opisaną tradycję.
Jean Grey powróciła niczym feniks z popiołów. Nie jest już połączona z istotą znaną jako Pheonix, która posiadała niebezpieczną i potencjalnie destrukcyjną moc. Nie oznacza to jednak, że Jean Grey pozbawiona została nadludzkich możliwości. Jej telepatyczne zdolności osiągnęły niespotykany poziom, dzięki czemu może ona stanąć do walki po stronie sukcesywnie pozbawianych praw obywatelskich mutantów. Ich odmienność sprawiła, że stali się wygodnym celem politycznych manipulacji, czyniąc z nich idealnego wroga publicznego. Jean postanawia kontynuować idee swojego mentora Charlesa Xaviera, który dążył do pokojowej koegzystencji ludzi i mutantów. Czy uda jej się osiągnąć ten cel? Czy w świecie kłamstw i wzmaganej algorytmami nienawiści jest jeszcze szansa na społeczną harmonię?
Tom Taylor, scenarzysta serii X-Men. Czerwoni nie unika w swojej opowieści trudnych tematów. Drużyna X-Men zostaje rzucona w wir społecznych i politycznych mechanizmów dwudziestego pierwszego wieku, z którymi musi poradzić sobie zmartwychwstała Jean Grey. Diagnoza kondycji współczesnego świata autorstwa Taylora nie jest specjalnie optymistyczna. Wojna plemion (znana też jako wojna kulturowa) nabiera rozpędu i koniecznie trzeba opowiedzieć się po jednej ze stron. Wpływ na jej skalę ma łatwość rozprzestrzeniania się kłamstw i półprawd (nazywanych postprawdą lub fake newsami) za pomocą mediów społecznościowych. Skierowanie nienawiści w stosunku do innych staje się więc zadaniem o wiele prostszym niż nawet u progu dwudziestego pierwszego stulecia.
Czy zatem społeczeństwo, w którym odmienność nie jest stygmatyzowana jest możliwe? Przyglądając się wydarzeniom ostatnich lat, kiedy politycy z łatwością rozgrywali społeczne animozje i kierowali negatywne emocje w kierunku nieuprzywilejowanych mniejszości, można w to powątpiewać. Twórcy komiksu X-Men. Czerwoni doskonale uchwycili mechanizmy dyskryminacyjne, które wykorzystywane są w walce o dusze elektoratów. Nie ograniczyli się ze swoją krytyką polityki opartej na dyskryminacji do Stanów Zjednoczonych, kierując jej ostrze także w kierunku Europy w tym Polski.
X-Men. Czerwoni to komiks zmuszający do refleksji nad relatywną łatwością prowadzenia polityki opartej na kultywowaniu i podgrzewaniu społecznych podziałów. Stan permanentnego antagonistycznego konfliktu nie służy żadnemu demokratycznemu społeczeństwu, sprowadzając uprawianie polityki do walki o dominację, której uzyskanie i utrzymanie oparte jest na podgrzewaniu emocji. Może czas skierować się ku bardziej agonistycznym stylom politycznej rywalizacji, w którym większą rolę odgrywać mógłby nieco zapomniany oświeceniowy rozum. O niebezpieczeństwach wynikających z tego pierwszego stylu komiks Taylora i współpracujących z nim rysowników opowiada z przerażającą precyzją.
Mahmud Asrar, Carmen Carnero, Roge Antonio tworzą ciekawą wizualną oprawę do politycznego komentarza zawartego w scenariuszu opowieści. Kiedy trzeba umiejętnie wzbogacają go graficznymi elementami. Ozdobiony tęczą Sentinel (robot przeznaczony do nadzoru i walki z mutantami) jest tego chyba najbardziej wyrazistym przykładem.
Komiks X-Men. Czerwoni to udany przykład komiksu politycznego, w którym warstwa rozrywkowa współgra z przesłaniem społeczno-politycznym. Tom Taylor udowadnia, że seria X-Men nadal zachowała swój krytyczny potencjał, który kierowany jest przeciw mechanizmom dyskryminacji. Jest to tym ważniejsze, że współczesna polityka daleka jest od wizji Jean Grey.
X-Men. Czerwoni (X-Men Red Vol. 1: The Hate Machine; X-Men Red Vol. 2: Waging Peace), scen. Tom Taylor, rys. Mahmud Asrar, Carmen Carnero, Roge Antonio, Marvel Fresh, Egmont Polska, Warszawa 2021.
