Drogi Billy

Twórczość brytyjskiego scenarzysty Gartha Ennisa pełna jest komiksów wojennych. Napisane przez niego Opowieści wojenne stanowią najlepszy przykład jego fascynacji historią II wojny światowej. W jego tekstach można odnaleźć nawiązania do klasycznych brytyjskich komiksów wojennych takich jak Commando. Wydaje się, że autor ten próbuje wskrzesić klimat tamtych opowieści, wzbogacając zarazem ich tematykę o wątki dotychczas pomijane.

Powieść graficzna Drogi Billy może stanowić przykład takiego podejścia do historii wojennych. Ennis opowiada w niej historię Carrie Sutton. Bohaterka była jedyna kobietą jaka przeżyła zbiorowy gwałt oraz masową egzekucję, których dopuścili się na brytyjskich kobietach japońscy żołnierze. Pomimo prób powrotu do „normalnego” życia, Carrie nie może odnaleźć się w zmieniającej się wojennej rzeczywistości. Nie umie poradzić sobie z traumą, koniecznością ukrywania tragedii oraz pragnieniem zemsty.

Carrie pracuje jako pielęgniarka. Kiedy do jej placówki trafiają ranni japońscy żołnierze, znajduje sposobność pomszczenia swoich krzywd. I to będzie musiało jej wystarczyć. Rzeczywistość geopolityczna końca wojny spowoduje, że dawni wrogowie zaczną ze sobą współpracować. To z kolei uniemożliwi osądzenie japońskich zbrodni wojennych. Świadomość tego okaże się dla bohaterki wyzwaniem ponad jej siły.

Ennis znakomicie pokazuje, że wobec globalnej polityki dramat jednostki jest bez znaczenia. Dramat ofiar nie ma znaczenia wobec zmieniających się sojuszy politycznych. Drogi Billy to komiks, w którym scenarzysta skupia się przede wszystkim na psychologicznych konsekwencjach doznanych w czasie wojny krzywd. Ennis przedstawił tę opowieść w formie listu Carrie do ukochanego, tytułowego Billy’ego, co wydaje się wzmacniać dramatyzm opowieści.

Drogi Billy to także opowieść o odmiennym postrzeganiu wojny przez mężczyzn i kobiety. Dla tych pierwszych to przygoda, co prawda niebezpieczna, ale pełna wyzwań. „Billy, dla Ciebie – pisze Carrie – wojna była, pomimo okropieństw – które wycierpiałeś, niczym gigantyczny mecz w rugby. Oni atakują, więc musimy oddać dwa razy mocnej – aż sędzia zagwiżdże i będzie koniec. I trwała świadomość wygranej”. Dla kobiet, które podczas drugiej wojny światowej częściej były ofiarami, oczekiwano akceptacji dla męskiej wizji świata. „Nikt nigdy nie naprawiłby – kontynuuje Carrie – krzywd, które mi wyrządzono. I właśnie to jest nie do zniesienia. Oczekuje się po mnie, że będę z tym żyła i przebaczę więcej, niż jestem w stanie”. Bezsilność ofiary, człowieka postawionego wobec machiny wojennej, to główny temat komiksu Ennisa.

Scenariusz Ennisa zilustrował Peter Snejbejerg. Jego rysunki znakomicie oddają klimat opowiadanej historii. Pełno w nich, podanych z wyczuciem, emocji. Zbliżenia Snejbejerga wiele mówią o psychicznym stanie bohaterów.

Drogi Billy to poruszająca opowieść o cywilnych ofiarach wojny, przykład na to, w jaki sposób kultura popularna może opowiadać o najpoważniejszych sprawach. Znakomity scenariusz i dobre ilustracje tworzą intrygującą całość. Twórca Kaznodziei napisał świetną historię, do której często się wraca.

Drogi Billy (Battlefields Volume 2: Dear Billy), scen. Garth Ennis, rys. Peter Snejbjerg, tłum. Grzegorz Ciecieląg, Mucha Comics, Warszawa 2012.