Światła Północy – między Trolbergiem a Nibylandią

To już drugi, po Pozytywce, przypadek tomu inaugurującego serię, w którym dziewczyna (tym razem starsza) przenosi się do fantastycznej krainy.

Sonja to niesforna, żyjąca blisko przyrody, kochająca prostotę i przepadająca za stryjem malarzem-włóczęgą nastoletnia Norweżka. W noc przypadającą po uroczystości jej konfirmacji bohaterka teleportuje się, na zaproszenie Espena, dziwnego gościa, do ziemi trolli, mieszczącej się najpewniej na Lofotach, jednak niedostępnej ot tak.

Świat, w którym się znalazła, chłonie wszystkimi zmysłami. Są tu gadające zwierzęta i ważki o urodzie smoków, a także magia, ogniska pod gołym niebem i przyjazna drużyna trolli. Jednak okazuje się, że Sonja trafiła do mitycznej krainy Jotundale w chwili, gdy zaczyna się w niej dziać coś nowego. Najbardziej krwiożerczy z trolli nie daje leśnemu ludowi ani chwili wytchnienia. Co go obudziło? Czy właśnie przybycie dziewczyny, jak podejrzewają niektórzy mieszkańcy doliny? Czy może raczej wikingów pod wodzą jarla Hjalmara? I dlaczego spinka, którą dostała z okazji konfirmacji od stryja, była aż tak ważna, aby Espen wybrał się po nią do świata ludzi?

Tego dowiemy się zapewne w kolejnym tomie. Tymczasem możemy cieszyć oko pokazaną w komiksie urodą Północy: lasem, mgłą na jeziorze, deszczem, zorzą. Sposób pokazania stworzeń rodem ze skandynawskich mitów i otwartość Sonji na ich świat natychmiast przywodzą na myśl „Hildę”. Jednak w miarę jak rozwija się fabuła, orientujemy się, że czytamy… Piotrusia Pana Północy. Ciekawe, co z tego wyniknie.

Dane komiksów:

Światła Północy, t. 1: W dolinie trolli (Nordlys. Reisen til Jotundalen), scen. i rys. Malin Falch, przeł. Mateusz Lis, Egmont Polska, Warszawa 2021.