Juan Solo: Ciało i Trąd / Święty Łajdak

Juan Solo t. 3-4 okładka Gitarą RysowaneRecenzję pierwszego tomu przygód Juana Solo zacząłem od stwierdzenia, że nie jest on „osobą, którą chciałby się spotkać, a tym bardziej bliżej poznać”. Lektura drugiej, a zarazem ostatniej odsłony jego losów, mojej opinii nie zmieniła, choć głównemu bohaterowi dane było odkupić własne winy. Albumy Ciało i Trąd oraz Święty Łajdak, zebrane w recenzowanym wydawnictwie, domykają „drogę krzyżową” Juana, od której zaczynał się pierwszy tom.

Juan Solo sumiennie wykonuje swoje zadanie ochrony żony premiera południowo-amerykańskiej dyktatury. Kobieta widzi w swoim ochroniarzu i kochanku szansę ucieczki od męża i rodzinnych zobowiązań. Kiedy jednak zdecyduje się wcielić w życie swój plan, ona i Juan Solo odkryją tajemnicę, rodem z mydlanej opery, która odmieni ich losy. Ścigani przez prześladowców znajdą, przynajmniej jedno z nich, szansę na odkupienie.

Zamykające historię Juana Solo albumy pokazują moralną przemianę głównego bohatera. Wątek to zresztą często występujący w twórczości chilijskiego scenarzysty Alexandro Jodorowsky’ego. Ucieczka przez prześladowcami, samotna podróż przez rozgrzaną słońcem pustynię, nieustanne poczucie straty umożliwiają bohaterowi konfrontację z mroczną przeszłością oraz przezwyciężenie własnych słabości. Zderzenie ze świętością okazuje się dla Juana drogą do wybawienia. Jodorowsky mocno eksponuje wiarę w możliwość przezwyciężenia społecznych warunków, w których kształtuje się charakter jednostki.

Juan Solo t. 3-4 1 Gitarą Rysowane

Rysunki Georgesa Bessa znakomicie oddają charakter opowieści. Radzi on sobie znakomicie, zarówno z dynamicznymi scenami akcji, jak i erotycznymi, ale także dobrze pokazuje subtelności ludzkiej duszy. Bess intrygująco operuje zbliżeniami, dzięki czemu jest w stanie ukazać emocje, które inspirują działania bohaterów opowieści.

Skoro zacząłem od przywołania recenzji pierwszego tomu, to podobnie wypada zakończyć: „Juan Solo to lektura przyciągająca i odpychająca zarazem”. Drugi to zawiera więcej elementów przyciągających, przez co wzbudza nieco mniej emocji. Z drugiej strony, to nadal intrygująca historia, której lektura dostarczyć może sporo satysfakcji.


Juan Solo, t. 2: Ciało i Trąd / Święty Łajdak (La Chair et La Gale / Saint Salaud), scen. Alexandro Jodorowsky, rys. Georges Bess, tłum. Paweł Biskupski, Scream Comics, Łódź 2016.

Print Friendly, PDF & Email

Możesz również polubić…

1 Odpowiedź

  1. 7 maja 2017

    […] strony fabularnej mamy zatem to, do czego przyzwyczaił czytelników Jodorowsky, rzeczywistą, a zarazem metaforyczną podróż w celu osiągnięcia doskonałości i wewnętrznego […]

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.