Hellboy: Spętana trumna / Prawa ręka zniszczenia
W posłowiu do drugiego tomu nowego wydania przygód Hellboya Mike Mignola napisał: „Jestem «krótkometrażowym facetem». Dziewięćdziesiąt pięć procent książek na moich półkach to zbiory opowiadań. Czytam opowiadania, wolę pisać i rysować opowiadania. (…) Lubię pracować nad czymś, czego zakończenie widać”. Zbiór Spętana trumna / Prawa ręka zniszczenia zawiera piętnaście zwartych opowieści, które pokazują różne momenty z życia bohatera. Czasem rozwijają one wątki pojawiające się w pierwszym tomie nowego wydania, a część stanowi niezależne opowieści.
Placuszki, otwierająca tom historia, mieści się na dwóch stronach, jednak pokazuje ona w pełni potencjał, jaki może skrywać nawet niepozornych rozmiarów historia. Humoreska o żywieniowych preferencjach młodego Hellboya i ich wpływie na plany piekielnych demonów znakomicie ilustruje obecny w serii o „piekielnym chłopcu” czarny humor. Pojawia się on w niektórych opowieściach zebranych w tym tomie (na przykład w Wisielcu), choć przyznać trzeba, że większość historii to solidne opowieści grozy.
Jak wspomniałem wcześniej, niektóre z opowiadań zebranych w tomie Spętana trumna / Prawa ręka zniszczenia nawiązuje do poprzedniej odsłony jego przygód. Baba-Jaga opowiada o tym, jak Hellboy wyłupił oko tytułowej bohaterce. Z kolei Prawie kolos kontynuuje historię o ożywieniu golema przez Liz Sherman, co ta prawie przypłaciła życiem. Prawie kolos to zresztą jedna z tych opowieści, które mają szansę na dłużej pozostać w pamięci czytelników.
Obok opowieści nawiązujących do znanych już wątków z biografii „chłopca z piekieł”, autor rozwija także kilka nowych wątków, które wzbogacają naszą wiedzę o głównym bohaterze serii. W Spętanej trumnie będziemy mogli poznać „rodziców” Hellboya, z kolei Prawa ręka zniszczenia uświadomi czytelnikom znaczenie i moc tkwiącą w prawicy głównego bohatera.
Jak w każdym zbiorze opowiadań poziom zamieszczonych w nim tekstów jest różny. Niektóre historie szybko znikną z pamięci czytelnika (Żelazne Buty, czy Głowy). Do kilku będzie z pewnością powracał częściej. W moje gusta trafiły zwłaszcza znakomita, gotycka w duchu, Gwiazdka w zaświatach oraz Wilki ze Świętego Augusta opowiadające o przerażającej klątwie, która dotknęła pewną arystokratyczną rodzinę. Z kolei wspomniany wcześniej Wisielec zapewni okazję do licznych uśmiechów.
O ile fabuły poszczególnych opowieści mogą być lepsze lub gorsze, o tyle poziom rysunków Mike’a Mignoli nie powinien zawieść nikogo. Spętana trumna / Prawa ręka zniszczenia to uczta dla oka niezależna od atrakcyjności samych opowieści.
Wydanie uzupełniają Notatki oraz Szkicownik. Lektura pierwszego dodatku pozwala poznać genezę poszczególnych opowieści, a także poznać inspiracje, z których czerpała Mike Mignola. Szkicownik umożliwia przyjrzenie się szkicom postaci, także tych które nie pojawiły się jeszcze na komiksowych kadrach, ale w każdej chwili mogą zostać wykorzystane.
Drugi tom Hellboya przypadnie do gustu zwłaszcza fanom krótszych opowieści o „piekielnym chłopcu”. Każdy, kto lubi komiksową, i nie tylko, grozę powinien po ten tom sięgnąć.
Hellboy, t. 2: Spętana trumna / Prawa ręka zniszczenia (Hellboy Library Edition Volume 2: Hellboy The Chained Coffin and The Right Hand of Doom), scen. Mike Mignola, John Byrne, rys. Mike Mignola, przeł. Miłosz Brzeziński, Maciej Drewnowski, Egmont Polska, Warszawa 2018.
