Transmetropolitan, tom 2

W pierwszym tomie serii Transmetropolitan jej twórcy ukazali niezbyt przyjemny świat przyszłości, z którego wadami musi zmagać się protagonista komiksu Pająk Jeruzalem. Jednak była to zaledwie przygrywka przed wydarzeniami wypełniającymi drugi tom dzieła tworzonego przez Warrena Ellisa i Daricka Robertsona.

Pająk Jeruzalem musi stawić czoła wyzwaniu, które napawa go obrzydzeniem. Z jednej strony obnażanie politycznych szubrawców przyniosło mu uznanie, jednak z drugiej zdobyta popularność spowodowała jego twórczy kryzys. Redakcja „Słowa” zmusza go jednak do obserwowania i komentowania zbliżających się wyborów prezydenckich, co stawia bohatera opowieści wobec konieczności opowiedzenia się po jednej ze stron. A decyzja, którego z kandydatów wesprzeć, nie jest łatwa. Do wyborów startuje dotychczasowy prezydent określany mianem Bestii oraz jego kontrkandydat znany jako Uśmiechnięty. Ten drugi, ma uosabiać nową jakość w polityce, jednak za jego uśmiechem mogą czaić się demony.

Zebrane w drugim tomie Transmetropolitan zeszyty oryginalnego wydania składają się na dwie większe historie: Rok drania i Nowe męty społeczne. Obie opowiadają o zmaganiach Pająka Jeruzalem z wyborczą gorączką. Całość uzupełniają dwie zimowe opowieści osadzone w świecie serii.

Ellis i Robertson wnikliwie przyglądają się mechanizmom politycznej rywalizacji. Umieszczona w przyszłości akcja komiksu pozwala z większym dystansem przyglądać się regułom walki o władzę. Warto jednak pamiętać, że część z opisanej przez autorów Transmetropolitan przyszłości stało się współczesnością. Otumanione technologią masy coraz mniej zwracają uwagę na zawartość politycznych programów, a gotowe są sprzyjać politykom dbającym o zaspokojenie ich konsumpcyjnych potrzeb. Ważne są uśmiechy polityków, a nie ich realistyczne pomysły na rozwiązanie różnorodnych problemów społecznych.

Czytając drugi tom serii trudno nie oprzeć się wrażeniu, że polityczna rywalizacja staje się cyrkiem, a nie źródłem postępu i zmiany. Polityczny spektakl, a nie jakość wyborczego programu, stają się kluczem do zdobycia władzy. Mechanizmy opisane przez Neila Postmana w książce Zabawić się na śmierć w świecie przedstawionym Transmetropolitan są rzeczywistością, a realny świat też się do nich zbliża.

Znakomite rysunki Daricka Robertsona ukazują przerażające piękno, jak i brzydotę świata przedstawionego. Miesza się w nich realistyczne obrazowanie z przerysowaniem potęgując wrażenie odbierania rzeczywistości niczym w narkotycznym transie. Zresztą główny bohater często pozostaje pod wpływem substancji wspomagających świadomość.

Drugi tom Transmetropolitan to wyśmienita literatura zwłaszcza dla osób zainteresowanych wysokiej próby satyrą polityczną. Lekturę przyjemniejszą czynią także liczne intertekstualne nawiązania, których odszyfrowywanie jest źródłem dodatkowej czytelniczej satysfakcji.

Transmetropolitan, t. 2 (Transmetropolitan Vol. 3/Vol. 4), scen. Warren Ellis, rys. Darick Robertson, tłum. Krzysztof Uliszewski, Egmont Polska, Warszawa 2018.