Książę nocy: Pierwsza śmierć
Podobno nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Yves Swolfs zdecydował się powrócić do cyklu o Kerganie, tytułowym Księciu nocy, ukazując początki jego wampirzej egzystencji. Album Książę nocy: Pierwsza śmierć zabiera nas zatem w odległą podróż w czasie ku pierwszym nocom diabolicznego bohatera.
Akcja opowieści toczy się na przełomie I i II wieku w pseudo-historycznych realiach zmagającego się z najazdami Rzymian królestwa Daków. Kergan, syn wodza plemienia, dokonuje tyle brawurowego, co nieprzemyślanego ataku na Rzymian, w którym ginie syn jednego z rzymskich wodzów. Wydarzenie to może zachwiać kruchymi negocjacjami pokojowymi. Ojciec Kergana, zmagający się pragnącą władzy drugą żoną, odsyła syna na misję pokojową. Zdradzony przez niechętnych mu członków dworu, wpada w zasadzkę. Wieść o jego śmierci staje się początkiem pełnej ofiar walki o władzę, a młody Kergan doświadczywszy zła z każdej strony poprzysięga okrutną zemstę wobec swych prześladowców.
Komiks Książę nocy: Pierwsza śmierć to pełna okrucieństwa opowieść o przemianie głównego bohatera, o motywach przyjęcia przez niego wampirzej klątwy. Yves Swolfs tworzy iście szekspirowską opowieść, w której nie ma dobrych postaci, a na końcu wszyscy giną. Autor zgrabnie buduje świat „dworskich” intryg, które doprowadzają młodego Kergana do jego dramatycznego wyboru.
Z powrotem do zamkniętych serii zawsze wiąże się ryzyko niepowodzenia. Dwa pierwsze cykle opowieści o Kerganie, wydane w sześciu tomach w Polsce w latach 2001-2003, stanowiły kawał porządnego wampirycznego horroru. Wampir Swolfsa nie jest typem hamletyzującego krwiopijcy rodem z powieści Stephanie Meyer czy Anne Rice, tylko wcieleniem klasycznych wyobrażeń związanych z taką postacią. Sam fakt, że Swolfs nie starał się, i nadal tego nie czyni, uczłowieczyć swojego bohatera, to olbrzymia zaleta całej serii.
Realistyczne rysunki Swolfsa znakomicie ukazują brudny i pełen przemocy świat przełomu pierwszego i drugiego stulecia naszej ery. Pełno w nich pojedynków, grozy, a także skupienia na knujących przeciw sobie bohaterach.
Pierwsza śmierć to udany początek nowego cyklu Księcia nocy. Yves Swolf zgrabnie ogrywa wampiryczne motywy, dając Kerganowi ciekawą, choć dość konwencjonalną, genezę. Pozostaje czekać na ciąg dalszy, a tymczasem cieszyć się wznowieniami starszych opowieści o nieumarłym bohaterze.
Książe nocy, t. 7: Pierwsza śmierć (Le Prince de la Nuit, volume 7: La Première mort), scen. i rys. Yves Swolfs, tłum. Maria Mosiewicz, Egmont Polska, Warszawa 2017.
