Jaskinia wspomnień
Jeśli ktoś myślał, że komiksy to lekka rozrywka dla niezbyt rozgarniętych nastolatków, to lektura Jaskini wspomnień Andreasa może być dla niego sporym zaskoczeniem. Kryminalna historia w nim zarysowana jest zaledwie pretekstem do filozoficznych rozważań, odnalezienie się w których wymaga sporego wysiłku. Opowieść rozwija się powoli, zmierzając do niejednoznacznego zakończenia.
Cythraul, członek aktorskiej trupy, ucieka na odludzie po dokonaniu morderstwa. Goszczącej go rodzinie przedstawia się jako Jean De Ville. Uciekinier ma przy sobie zawiniątko, którego zazdrośnie strzeże, gdyż stało się przyczyną dokonanej przez niego zbrodni. Zafascynowany legendą o ukrytym przez „starego, nieskończenie bogatego druida” skarbie, postanawia go odnaleźć. Jego poszukiwania stają się podróżą, podczas której główny bohater musi zmierzyć się z przeszłością oraz nękającymi go demonami…
Lektura komiksu twórcy Rorka i Koziorożca stanowi fascynującą intelektualnie podróż przez umysł i duszę. Andreas odwołuje się do kultury, tradycji i duchowości celtyckiej, a także nordyckiej. Miesza wspomnienia Cythraula z mitycznymi opowieściami i filozoficznymi sentencjami, stawiając przed odbiorcami zadanie zrozumienia motywacji głównego bohatera. Przyjrzenie się im utrudnia mnogość, pojawiających się na chwilę, postaci drugoplanowych, których wypowiedzi dodatkową komplikują interpretację losów Cythraula. Narracja opowieści wydaje się rwać pod natłokiem przekazywanych treści, co nie pozwala w pełni docenić opowiadanej historii.
Fabularne niedostatki opowieści w pełni rekompensuje warstwa graficzna albumu. Andrea pokazuje w Jaskini wspomnień swoje niebywałe zdolności opowiadania obrazem. Wspaniale buduje fragmenty opowieści dzięki oryginalnemu, acz zawsze precyzyjnemu rozplanowaniu kadrów. Układ kadrów perfekcyjnie podkreśla wymowę poszczególnych fragmentów opowieści, a także pozwala autorowi wyeksponować te wątki, które wydają się mieć kluczowe znacznie dla interpretacji komiksu. Jednym z najciekawszych fragmentów Jaskini wspomnień jest bajecznie zilustrowana opowieść o losach Baldura i niecnych knowaniach Lokiego. Obrazy, bardziej niż słowa, stanowią o unikalności komiksu Andreasa.
Jaskinia wspomnień to nie jest komiks dla każdego. To trudny tekst, w którym brak jednoznaczności, czy wartkiej akcji. Nie brak w nim natomiast subtelnych a zarazem skomplikowanych rozważań o człowieku, jego działaniach i ich motywacjach. Andreas opowiada wciągającą historię, po mistrzowsku posługując się językiem komiksowego medium. Jeśli lubicie niebanalne filozoficzne dzieła, to Jaskinia wspomnień będzie dla was znakomitą lekturą.
Jaskinia wspomnień, scen. i rys. Andreas, przeł. Olga Zasępa-Bietti, Sideca, Warszawa 2015.
