Elektra. Assassin

Zabójczo precyzyjna i skuteczna morderczyni na zlecenie pojawiła się po raz pierwszy na kartach komiksowej serii Daredevil. Postać Elektry Natchios, powołana do życia przez Franka Millera, zadebiutowała w 168 zeszycie (styczeń 1981), natomiast w 181 została zamordowana przez Bullseye’a. Śmierć komiksowego bohatera, rzadko oznacza koniec jego przygód. Albo zostanie w mniej lub bardziej cudowny sposób wskrzeszony, albo jego przygody zostaną opowiedziane poza główną ciągłością fabularną. Elektrze udało się wrócić zarówno do serii, w której zadebiutowała, jak i zostać bohaterką ciekawych opowieści pobocznych. Do nich zaliczają się dwie stworzone przez Franka Millera: Elektra. Assassin (1986-1987) oraz Elektra znowu żyje (1990).

Historia opowiedziana w komiksie Elektra. Assassin rozgrywa się przed wydarzeniami opisanymi w serii Daredevil. Uwięziona w szpitalu psychiatrycznym w San Conception i poddawana tam nieludzkim zabiegom Elektra przypomina sobie wydarzenia, które doprowadziły do osadzenia jej w tym przybytku. W przebłyskach przyglądamy się śmierci jej matki, dzieciństwu Elektry, jej relacjom z Mattem Murdockiem, widzimy śmierć ojca bohaterki, moment przystąpienia do organizacji The Hand, szkolenie przez wojowników ninja, w wyniku którego Elektra stała się skuteczną zabójczynią oraz poznajemy przyczynę jej uwięzienia. Poznajemy Bestię, na której odwet będzie chciała wziąć główna bohaterka. Zdanie stanie się tym trudniejsze, że opanuje ona niezwykle popularnego kandydata na prezydenta Kena Winda. Na jej drodze staną także agenci S.H.I.E.L.D., gotowi pokrzyżować jej plany.

Scenariusz Milllera zawiera wszystkie elementy, które pojawiają się w jego komiksach i powieściach graficznych. Mamy więc do czynienia z politycznym komentarzem do sytuacji lat osiemdziesiątych, wyścigu zbrojeń, którego kulminacją mogła stać się nuklearna apokalipsa. Ukazane przez Millera, co jest najbardziej uniwersalnym elementem komiksu Elektra. Assassin, mechanizmy władzy nieuchronnie wydają się prowadzić do korupcji i sprzeniewierzenia interesu społecznego przez rządzących. Zwłaszcza, że ulegają oni wpływom immamentnie działających sił zewnętrznych, których uosobieniem jest Bestia wpływająca świat władzy.

Scenariusz Millera to także charakterystyczna dla niego gra z konwencją komiksu superbohaterskiego. Postaci pojawiające się w komiksie Elektra. Assassin naszkicowane są grubą kreską, często przerysowane, wręcz karykaturalne. Agent Garrett to swoisty RoboCop (Miller zresztą napisał scenariusze do dwóch sequeli słynnego filmu), z którego oryginalnego ciała pozostała jedynie głowa. Zresztą bohaterowie tego komiksu często dokonują rzeczy niemożliwych, posługują się mocami parapsychicznymi, pistoletami o rozmiarach CKM czy paradują w uroczych przebraniach.

Najsilniejszą stroną komiksu Elektra. Assassin jest jego warstwa graficzna. Bill Sienkiewicz eksperymentuje zarówno ze sposobami opowiadania obrazem, jak i z technikami i stylami rysowania. Płynie przechodzi od realistycznego rysunku do różnorodnych form kolażu, czy rysunków przypominających dzieła trzylatka. Rysunki Sienkiewicza doskonale współgrają z klimatem opowieści Millera, a zwłaszcza z nastrojami postaci, które Miller w poszczególnych momentach czyni narratorami.

Elektra. Assassin to komiksowa klasyka, z którą należy się zapoznać. Dzieło Millera i Sienkiewicza w latach osiemdziesiątych sporo namieszało w komiksowym świecie, zwłaszcza za sprawą graficznych eksperymentów tego drugiego, które do dziś mogą fascynować. Scenariuszowy chaos oraz nadmiar elementów narracyjnych może stanowić wyzwanie dla współczesnych czytelników.

Elektra. Assassin (Elektra: Assassin), scen. Frank Miller, rys. Bill Sienkiewicz, tłum. Jacek Drewnowski, Marvel Classic, Egmont Polska, Warszawa 2016.