Czarna Wdowa. Powrót do domu

„Na tej zdechłej planecie czcicieli flag, prowadzących ciche wojny… Ta strona, tamta strona, obie strony przeciwko środkowi. Podniosłe sprawy i małe cuchnące interesy” utrudniają odnalezienie spokoju bohaterce, która pragnie odciąć się od świata i zapomnieć o własnym uwikłaniu w takie rywalizacje. Przeszłość powraca, a Czarna Wdowa będzie musiała stawić jej czoła.

W różnych zakątkach świata giną kobiety. Z pozoru tych spraw nic nie łączy. Ukrywająca się przed światem na pustkowiach Arizony Natasza Romanowa, staje się celem zamachu. Sprowokowana przez tajemniczych wrogów i walcząca o przetrwanie Czarna Wdowa postara się znaleźć sprawców tych zabójstw. Aby to osiągnąć, będzie musiała zmierzyć się z własną przeszłością, przeniknąć losy osób pracujących niegdyś nad szkoleniem agentów dla ZSRR, a teraz wykorzystujących swoje umiejętności na wolnym rynku. Czy pragnienie poznania prawdy i pomszczenia wyrządzonych jej krzywd wystarczy, aby wygrać konfrontację z dobrze zorganizowanym wrogim?

Na album Czarna Wdowa. Powrót do domu składają się dwie miniserie: tytułowa oraz jej bezpośrednia kontynuacja Czego to o niej nie mówią. Autorem scenariusza obu jest pisarz Richard K. Morgan. Dla autora powieści Modyfikowany węgiel i Stal nie przemija to pierwsza przygoda w komiksowym medium. Za warstwę graficzną obu serii odpowiada trzech wytrawnych rysowników. Największą renomą wśród nich cieszy się Bill Sienkiewicz, znany między innymi z serii Elektra: Assassin, którego rysunki możemy podziewać w pierwszym zeszycie Powrotu do domu. W przypadku pozostałych zeszytów jego rola ograniczała się do nałożenia tuszu. Rysunki do nich wykonali: Goran Parlov (Y – Ostatni z Mężczyzn) i Sean Phillips (Fatale).

Czarna wdowa

Czarna Wdowa to prawdopodobnie jedna z najciekawszych postaci kobiecych w komiksach o superbohaterach. Współcześnie na jej popularność wpływa obecność tej postaci filmowym uniwersum, w którym w jej rolę wciela się Scarlett Johansson. Na komiksowych kartach Natasza Romanowa pojawiła się po raz pierwszy w 1964 roku, jaki czarny charakter i przeciwniczka Iron Mana. Z czasem stanęła jednak po jasnej stronie mocy i wykorzystywała swoje umiejętności w służbie tych „dobrych”.

W Powrocie do domu i jego kontynuacji Czego to o niej nie mówią twórcy wykorzystali przeszłość głównej bohaterki jako siłę napędową opowieści. Dawni pracownicy radzieckich służb uwikłani w szkolenie Czarnej Wdowy pracują teraz dla korporacji wolnego świata, a ochrona ich dobrostanu staje się ważniejsza niż los zapomnianych agentów mających niegdyś służyć Czerwonemu Imperium. We współczesnym świecie ideologie zastępuje pieniądz oraz zainteresowane jego nieustannym pomnażaniem korporacje.

Polityka neoliberalizmu

Zebrane w tomie Czarna Wdowa. Powrót do domu opowieści to dobre historie szpiegowskie, które przy okazji dobrze portretują naturę politycznych przemian ostatnich trzydziestu lat. W tytułowej historii autorzy komiksu zabierają nas w podróż do współczesnej Rosji, która próbuje sobie poradzić z inwazją kapitalizmu i towarzyszącym jej zmianom kulturowym.

Z kolei w Czego to o niej nie mówią znaleźć można krytyczne spojrzenie na współczesny kapitalizm rodem ze Stanów Zjednoczonych oparty na neoliberalnych dogmatach. Efektywność i posłuszeństwo pracowników zapewnić mają korporacjom odpowiednie narkotyki, nad którymi pracują specjaliści pod kierunkiem dawnego oficjela chilijskiej junty Pinocheta. Wartości moralne, sugerują autorzy, zazwyczaj przegrywają z dominacją pieniądza.

Niezależnie od społecznych i politycznych odniesień, czy komentarzy Czarna Wdowa. Powrót do domu to fascynująca sensacyjna opowieść, od której ciężko się oderwać. Gęsta atmosfera, dynamiczna akcja i szczypta refleksji składają się na opowieść, która gwarantuje rozrywkę na wysokim poziomie.

Czarna wdowa. Powrót do domu (Black Widow: Homecoming; Black Widow: The Things They Say About Her), scen. Richard K. Morgan, rys. Bill Siekniewicz, Goran Parlov, Sean Phillips, tłum. Jacek Drewnowski, Marvel Classic, Egmont Polska, Warszawa 2017.